عوامل موثر بر توسعه و تقویت تشکل های زنان روستایی در ایران

با توجه به اهمیت موضوع مشارکت زنان و بهره­گیری از توانایی آنها، ضروری است تا برنامه­ریزی جهت­دار و هدفمندی در این زمینه صورت پذیرد. بدون تردید برنامه­ریزی در جهت توسعه و گسترش تشکل­های خاص زنان روستایی می­توان گامی مفید و موثر در جهت افزایش حضور و مشارکت زنان در صحنه­های مختلف و بهبود جایگاه و حقوق زنان باشد. در حال حاضر تشکل­های زنان روستایی به لحاظ اقتصادی و اجتماعی دارای اشکال مختلف است. عمده­­ترین آنها تعاونی­ها، صندوق­های اعتبارات خرد، گروه­های خودیار محلی و شبکه تولیدکنندگان خانگی می‏باشد. در این مطالعه سعی شده است تا با استفاده از پژوهش آمیخته و ترکیب روش­های کمی و کیفی شامل تحلیل و تفسیر کیفی نظرات مسئولین و صاحب نظران توسعه روستایی و با به کار گیری پرسشنامه و روش مصاحبه نیمه ساختارمند از درون داده های مختلف به اکتشاف راهکارها و راه حل های جدید در زمینه توسعه تشکل های زنان روستایی دست یافت و همچنین با انجام آزمون تحلیل عاملی اکتشافی این تحقیق به دنبال تایید راهکارهای اکتشافی در بخش کیفی بوده است. روش تحلیل داده­های حاصل از مصاحبه تحلیل محتوا از نوع تلخیصی بوده است. نتایج نشان داد که جهت توسعه و تقویت تشکل های زنان روستایی علاوه بر اعمال حمایت های قانونی و مالی، خانوادگی، مدیریتی، آموزشی و فرهنگی، راهکارهای مختلفی از جمله فرهنگ­سازی و بسترسازی، اجرای برنامه­های توانمندسازی زنان، اجرای مستمر برنامه­های مشاوره­ای و آموزشی، تشویق و معرفی تشکل­های موفق زنان لازم هستند. همچنین، نتایج حاصل از تحلیل عاملی نشان داد که سه عامل اقتصادی، اجتمای – فرهنگی و آموزشی و ترویجی توانایی تبیین چیزی حدود 60 درصد از عوامل موثر بر توسعه و تقویت تشکل­های زنان روستایی را دارا می باشند.